Het is toch een klein beetje onwennig als je het restaurant
binnen gaat en er vraagt iemand “table for one?”, maar het is pas echt
beschamend als een andere ober de tafel voor twee personen begint te dekken en
je moet zeggen dat je maar alleen bent. Tijdens het hele diner voel ik me
bekeken en hoewel er heel wat gezinnen met kleine kinderen zijn, heb ik toch
het gevoel dat ik mijn rug kaarsrecht moet houden, ellebogen van tafel moet
houden en af en toe nonchalant mijn haar achter mijn schouder moet zwaaien (en
dat doe ik ook).
Het grootste minpunt op dit moment vind ik dat er geen wifi
op de kamer beschikbaar is. Mijn eerste paar uren in het hotel heb ik
doorgebracht op en af te lopen van mijn kamer naar de lobby omdat ik steeds
dingen vergat (camera voor foto’s up te loaden, vragenlijsten,…). Als er wifi
op de kamer was, moest ik niet steeds terug naar de lobby komen. Maar ja,
tijdens een gewone vakantie heb je normaal gezien geen internet nodig.
Uiteindelijk heb ik mijn laptop toch dicht kunnen doen en een afkoelend plonsje
in één van de zwembaden genomen. Vanaf het zwembad heb je een prachtig zicht op
de zee en de bergen. Zalig! Alle stress en zenuwen die ik had, gleden ineens
weg.
Na het avondeten werd ik door een groepje animatoren uitgenodigd om mee op stap te gaan. Aan de voet van het hotel ligt een leuke bar en hier hebben we tot ver in de nacht gedanst. Ook enkele obers van het hotel kwamen langs. Tegen één van hen zei ik dat hij me waarschijnlijk niet herkende, maar dat ik een gast van het hotel ben. Hierop zei hij dat hij me zeker wel herkende. Het meisje dat alleen hier is. Blijkbaar praten alle obers over me! Alsof ik nog niet zelfbewust genoeg ben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten